“Hekimlerin hakkı ödenmez!”
Bir övgü ve yücelik söylemidir,
mecaz da olsa!
Ancak mecaz anlam gerçeğe dönüştü.
Ve hekimlerin hakkı ödenmedi.
Aralık ayına tam bir maaş iyileştirilmesi
gündeme geldi.
Sonra bazı gruplar karşı çıktı.
Bir şarkı sözünü anımsatsa
“Ellere var da,
bize yok mu?” gibisinden!
“ya hep,
ya hiç” yaklaşımı.
Kazandılar.
İyileştirme sümen altı edildi.
Hekimlerin hakkı yendi.
Son asgari ücret rakamları
açıklandıktan sonra görüldü ki;
Hekim olmanın,
uzun yıllar eğitim görmenin
ve hatta uzmanlaşmanın
kıymeti harbiyesi kalmadı.
Hekim emeğinin asgari ücret
ölçütüne göre maaşı eridi hekimlerin.
Yapılan iş yönünden;
beş dakika da bir hasta
muayenesi dayatması,
hekimlik uygulaması ölçütleri ile
açıklanamayacak bir akıl tutulması.
Ama gerçek bu.
Sosyal medyada bazı hekimlerin
“Sendikalaşmazsak işler değişmez” anlayışı
gündeme oturdu.
Bu tutuma yol açan nedenler de vardı üstelik.
Hekimler özerkliğini kaybetti.
Özerlik kaybı ile
yeni bir arayış başladı.
“Haydi birlik olalım!”
“Güç birliği kuralım!”
Nasıl?
Türk Tabipleri Birliği gibi
köklü bir örgüt varken
Niye sendikacılık hareketi?
Büyük sorun;
Birlik içinde teklik!
Tam uyumlu bir örgütlenme;
hele çok sayıda uzmanlık alanlarına
ayrılmış hekimlik alanında.
Mümkün olmasa da
asgari müşterek dediğimiz konular
söz konusu ise irade gösterilip
örgütlenme gerçekleştirilebilir.
ASGARİ MÜŞTEREK: HEKİM HAKLARI
En temel asgari müşterek: Hekim Hakları.
Hekimler haklarının peşine düşmeli ve
savunmalı, birlik olmalı!
Hele pandemi ile geçen iki yıl içinde;
Hayatın ne kadar anlamsız!
ve hekimlerin kahraman olduğu vurgulandı hep.
Ancak toplum nezdinde
bu durum farklı algılandı.
Hemen hemen herkeste aynı düşünce;
“Hayat çok kısa!”
hastalarda da,
Hekimlerde de aynı ruh hali.
Bunun anlamı; hiçbir şey iş geç değil,
İnsan sevdiklerine zaman ayırmalı,
onlarla vakit geçirmeli,
hayatın tadını çıkarmalı.
Nasıl mümkün olmadığını yaşadık.
Hekimlerin yükünün artırılması,
Yeterli iyileştirmelerin yapılmaması ile.
Bu durum, aynı zamanda
bireyselleşmeye giden yolu da açtı.
Bireyselcilik çıkar yol değil.
Meslek olarak hayatta kalmak ve
sürdürebilmek için mesleği.
haklarımızın takipçisi olmak için
birlik olmak elzem.
Sağlık sistemini yeniden düzenlemek için,
hekimlere düşük ücretle çalıştırma
dayatmalarına karşı,
sık aralıklarla bir hasta bakmaya karşı
- hem hekim, hem de hasta hakları açısından-
Şiddete dur demek için,
Malpraktise tutulmamak için,
Aşırı tazminat mağduru olmamak için;
Döner sermaye,
nöbet paraları,
Uzun ve ağır çalışma şartları-Nöbetler gibi-için.
Birlik olmak ve hak aramak esas.
Son dönemlerde kamudan özellere kaçış çok.
Gençlerin gözü ise yurt dışında.
Acaba bu kez birlik olabilecek miyiz?
Zorlukların üstesinden gelinebilecek mi?
Umudumuzu yitirmeyelim ama;
Hekimlerin çoğu:
mesleklerini sevdiklerine,
ve haliyle hasta muayenesi ile
ilgilenmeye odaklanmak
istediklerine inanıyor.